Misschien ervaar jij het ook zo? Dat je maar een nummer bent op de spreadsheet van de CFO. Je komt het bedrijf binnen en je hangt jouw identiteit aan de kapstok: dat waar je plezier aan beleeft en datgene wat je thuis meemaakt. Tja, je kunt in een kantoortuin werken. Dan zijn de muren weg. Maar als je jouw collega aan de andere kant van de ruimte nauwelijks kent, ben je nog altijd opgesloten.

Doodgaan
“Als de waardering wegvalt, gaat er veel energie zitten in je handhaven”, vertelt Christien Brinkgreve. “Je wordt eenzamer, komt in een isolement te zitten en moet roofbouw plegen op je eigen energievoorraad.” Zelf heeft Brinkgreve de stap gezet om de universiteit om deze reden te verlaten. “Ik had de keus”, vertelt ze, “me conformeren of niet. Conformeren kon ik niet, dan zou er iets in me doodgaan, iets verdwijnen waar mijn kracht ligt – tja, minder dramatisch is het niet. Ik voelde me langzamerhand een oude muntsoort die met het jaar devalueerde.”

Evenwicht
Moet je persé passen in het plaatje dat de organisatie van je maakt? Wij denken van niet. Ga niet mee met deze flow. Geef tegengas. Uiteindelijk is het ook beter voor de organisatie als jij ‘jouw eigen plaatje’ blijft. Jouw talenten, energie en creativiteit komen pas echt tot zijn recht, als je niet geforceerd in het plaatje van een ander wil passen. Kost het teveel energie om tegengas te geven? Kun je het niet meer aan. Stap er dan uit. Je hoeft jouw eigenheid niet te verliezen. Er hoeft niets in jou te sterven, om je te conformeren aan de organisatie. Stine Jensen zegt het mooi: “Durven is even je evenwicht verliezen. Niet durven is jezelf verliezen.”