AAN: Derk van der Pol
CC: Ondernemen als way of life
ONDERWERP: We kunnen niet alles weten

 

Hoi Derk,

Ik schrijf je een lange brief want ik had geen tijd voor een korte.

Deze uitspraak, van één van onze collega’s, vind ik sterk. Vaak is het moeilijker om kort en bondig te zijn en zijn we langer van stof dan nodig. Maar om kort  te zijn, moet je weten wat de essentie is van wat je wilt zeggen of schrijven. En dát vraagt weer tijd om na te denken. Mijmer-tijd zoals jij dat noemt. Wat goed dat jij bewust tijd maakt om te denken en te mijmeren.  Merk je ook dat je daardoor korter van stof kunt zijn, in gesprek of als je schrijft, omdat je tijd hebt genomen om na te denken?

Feiten vs verhalen
Ik denk veel na over waar wij met elkaar over schrijven: Welke betekenis kunnen verhalen hebben en wat kan mijn rol als organisatiejournalist zijn? Van oorsprong maken journalisten nieuws. Dat is tenminste is het idee. Laatst luisterde ik naar een podcast waarin Rob Wijnberg, oud hoofdredacteur van NRC Next, vertelde over zijn aversie tegen nieuws. Je loopt altijd achter de feiten aan, zegt hij. Jij en ik noemen ons journalist, maar willen niet achter feiten aanlopen. We willen verhalen opsporen en vertellen, mensen verbinden, de wereld veranderen door narratieven te veranderen. Ik denk dat onze ambities passen in een trend waarin mensen zich misschien wel steeds meer afkeren van ‘nieuws’ en op zoek zijn naar persoonlijke portretten en aandachtige achtergrond verhalen. Als je kijkt naar de populariteit van bijvoorbeeld De Correspondent, is er grote behoefte aan achtergrond verhalen, duiding en beschouwing van wat er in de wereld gebeurt.

De wereld is geen uitzondering
Nieuws gaat altijd over uitzonderingen, datgene wat opvalt en anders genoeg is om nieuwswaardig te zijn. Dat zou je een probleem kunnen noemen, want er is veel meer te zeggen over een samenleving (of organisatie), dan de uitzonderingen alleen. Bovendien moet nieuws er iedere dag zijn en gaat het over wat er vandaag gebeurt. De meest invloedrijke ontwikkelingen gebeuren niet op één dag, maar gaan geleidelijk. Ik vind dat een waardevolle notie, want ook in organisaties zie je veranderingen niet op één dag gebeuren. Maar die gaan dag voor dag, gesprek voor gesprek, vergadering na vergadering… Ik wil kortom een journalist zijn, die niet persé uitzonderingen zoekt, maar juist álle verhalen proberen te vangen.

Het ‘andere’ nieuws
De afgelopen weken was er via de reguliere media geen nieuws over Zuid Afrika. Terwijl daar op dit moment een crisis gaande is. Die gaat over de regering en het ANC en over het onderwijssysteem en de universiteiten. Er zijn demonstraties van studenten die eisen dat universiteiten hun fees verlagen. Maar over al dit nieuws lezen we niet, terwijl het zo belangrijk is. Ik weet het, omdat ik mensen ken in Zuid-Afrika. Ik realiseer me dat er zo nog ontelbaar veel verhalen zijn van mensen en plekken in de wereld, waar we niets van horen of lezen. We kunnen ook niet alles weten. Maar het maakt me verdrietig dat het gevoel dat je weet wat er speelt als je de krant leest en het nieuws kijkt, misleidend is. Je dénkt dat je goed bezig bent, geïnformeerd bent, maar de reguliere media zijn allang niet meer de bron daarvoor. Ik denk dat onze rol als journalisten in organisatiecontexten kan zijn dat we mensen helpen een idee te krijgen wat er eigenlijk speelt in hun ‘wereld’. Ik denk bovendien dat veel leidinggevenden en bestuurders vaak geen idee hebben. En besluiten nemen zonder de verhalen uit hun wereld meenemen. Daarin kunnen we iets doen!

Volgende stap?
De laatste tijd hebben we elkaar veel geschreven over het belang van verhalen, onze journalistieke kijk, de dilemma’s en onzekerheden die horen bij ondernemen. Zowel inhoudelijk als qua proces hebben we veel uitgewisseld, van elkaar geleerd en wederzijds geïnspireerd. Ik heb het idee dat we toe zijn aan een volgende stap Derk. Wat denk jij? En hoe zou die eruit kunnen zien? Ik ben heel benieuwd naar jou reactie en zie er naar uit om samen volgende stappen te zetten.

Hartelijke groet,
Mara