AAN: Derk van der Pol
CC: Ondernemen als way of life
ONDERWERP: Zonder koffie gaat het niet

Ha Derk,
He bah. De koffie is op. Net nu ik jou wou gaan schrijven. Ik had het al een paar dagen uitgesteld. En eindelijk was ik klaar om te beginnen. Maar zonder koffie gaat het niet. Zeker niet als je niet goed weet wat te schrijven. Dus trek ik mijn jas aan en stap de koude oktober wind in. Op weg naar mijn favoriete koffiezaak, een kleine wandeling verderop. Tijdens het lopen ontwaken mijn gedachten en de ideeën beginnen te stromen. Nu is de vraag: waar begin ik?

Tijdens het lopen ontwaken mijn gedachten en de ideeën beginnen te stromen.

Net echt
Met een loeihete sterke espresso voor mijn neus, begin ik maar bij jouw verhaal over je jeugd. Ontroerend wat je schrijft over je moeder en hoe zij je heeft aangespoord een verhalen speurneus te worden. Het doet me terugdenken aan mijn eigen kindertijd. Wist je dat ik als achtjarige mijn eigen krant maakte? De Jeugdkrant, heette het. Met lokaal én nationaal nieuws (Bijvoorbeeld: ‘Er is een olifantje in Artis geboren!’). Men kon een abonnement afsluiten en elke editie leverde ik een ware rebus. Het was voor mij een  sport om er een echte krant van te maken. Ik geloof dat het me vooral te doen was om het opsporen van prikkelende verhaaltjes, die ik zelf interessant vond. Het gaf me een alibi om mijn eigen nieuwsgierigheid te volgen.

Ik geloof dat het me vooral te doen was om het opsporen van prikkelende verhaaltjes, die ik zelf interessant vond.

De intentie is effect
Wat ik niet goed meer weet is of de krant ook werd gelezen. Of wat anderen er van vonden. Ik kan me daar nu lastig een voorstelling van maken. Nu wil ik juist een effect hebben op anderen, met de verhalen die ik vind, maak en schrijf. Het is me niet langer meer alleen te doen om mijn eigen nieuwsgierigheid. Je stelt in je brief de vraag wat mijn gedachten zijn bij de mogelijkheden van organisatiejournalistiek. Er zijn verschillende journalistieke vormen en acties. Het effect verschilt en hangt af van de vorm die je kiest en de rol die je pakt.

Het is me niet langer meer alleen te doen om mijn eigen nieuwsgierigheid.

Wat brengt het teweeg?
De portretten van twee directeuren die ik maakte over hun persoonlijke kijk op hun organisatie hadden als resultaat dat het management team beter snapte waar het heen moest met de organisatie. En waarom de directie dat zo belangrijk vond. De nieuwtjes die ik in de wandelgangen van een grote conferentie opspoorde voor een item in een radioshow, zorgde ervoor dat die show een leuke afwisseling kreeg. En door het gedicht dat ik maakte na het Ta.Lente Event afgelopen voorjaar, ervoeren de mensen hoe hun inzichten uit de verschillende workshop verbonden waren. Er zijn dus heel veel manieren om met organisatiejournalistiek iets teweeg te brengen in organisaties en in de wereld.

De portretten van twee directeuren die ik maakte over hun persoonlijke kijk op hun organisatie hadden als resultaat dat het management team beter snapte waar het heen moest met de organisatie.

Rituelen
Ik zit inmiddels aan mijn tweede kop koffie. Ik bedenk me dat ondernemen en schrijven gemeen hebben dat ze gebaat zijn bij rituelen. Een ritueel is een ‘opeenvolging van handelingen’, aldus Wikipedia. Zowel bij ondernemen als bij schrijven moet je steeds veel uit jezelf halen. Rituelen kunnen daarbij helpen. De dag beginnen met mediteren, iedere dag een blogje schrijven, je bureau opruimen. Handelingen die weer tot ideeën, inzichten of acties leiden. Bij mij helpen koffie en wandelen. Koffie is al een vast dagelijks ritueel. Een wandeling nog niet. Dus neem ik me voor om iedere dag een wandeling te maken. Jouw idee van de ‘Story of the Day’ is eigenlijk ook een nieuw ritueel dat jij voor jezelf bedenkt om je ondernemerschap met organisatiejournalistiek verder te brengen. Hoe kijk jij daarnaar? Ik ben benieuwd naar jouw rituelen in het schrijven en ondernemen.

Groetjes,
Mara