AAN: Mara Spruyt
CC: Ondernemen als way of life
ONDERWERP: Wij zijn de pen

Ha Mara,

Afgelopen zondag hield ik een ‘solonaise’. Het was prachtig weer. Na een heerlijke kop koffie – ik had gelukkig wél voldoende op voorraad – wandelde ik, met een geprinte versie van je blog, naar het park om de hoek. Daar aangekomen, ging ik op het grasveld liggen. Charles Bradley swingde door mijn oren. Ik genoot van je blog. Het werd mijn ‘story of the day’. Terwijl ik je verhaal liet bezinken, nam ik de omgeving goed in me op. Spelende kinderen, ontspannen mensen en een circustent. Op een eenzame killerclown na, was het een heerlijk en vredig moment. Kon de tijd maar even stilstaan.

Op een eenzame killerclown na, was het een heerlijk en vredig moment.

Puzzelstukjes
“One old fish passes two younger fish. He asks to them: what is water?” Net als jij was ik aanwezig bij een inspiratiedag van Chené Swart over re-authoring the world. Ik vond het fascinerend. Dingen die ik, omtrent het belang van verhalen voor de wereld intuïtief aanvoelde, vielen als puzzelstukjes in elkaar. Ik werd me ervan bewust dat de verhalen die we elkaar vertellen vaak voortkomen uit taken-for-granted ideas and beliefs. Hierdoor vertellen we onszelf dat dingen ‘nu eenmaal zijn zoals ze zijn’. Maar wie zegt dat eigenlijk? Het is goed om ons bewust te zijn van het water waarin we zwemmen.

“One old fish passes two younger fish. He asks to them: what is water?”

Blauw
Zo stelde Chené ons de vraag om te bedenken wanneer de kleur blauw voor het eerst blauw was. Ik kon aan een ding denken: De Caribische Zee. Toen ik vijf jaar oud was, ging ik met ons gezin naar Curaçao. De gelaagdheid aan blauwe kleuren in de zee, gecombineerd met een strakblauwe lucht: dat was pas écht blauw voor mij! Zo heeft iedereen zijn of haar unieke verhaal bij het woord blauw. Er is dus niet zoiets als één verhaal. En dat geldt voor alles. Zo kunnen we ‘blauw’ vervangen voor een bepaald thema binnen een organisatie, waarbij iedereen ook een uniek verhaal heeft.

Zo heeft iedereen zijn of haar unieke verhaal bij het woord blauw. Er is dus niet zoiets als één verhaal.

Het alternatieve verhaal
Chené creëerde ruimte en bewustzijn voor het ‘alternatieve verhaal’. Ik kwam tot het inzicht dat wij, als organisatiejournalisten, hiermee het verschil maken in de wereld. Door mensen en organisaties in de hoofdrol te zetten van hun verhaal. Alle verhalen mogen er zijn en doen ertoe. The Good, the Bad and the Ugly. Wij zijn de pen die het mogelijk maakt om het alternatieve verhaal te schrijven dat zij samen willen vertellen. En zoals jij schrijft over de vele mogelijkheden om iets teweeg te brengen: er is niet één pen om mee te schrijven. Ik ben benieuwd hoe jij deze inspiratiedag met je meeneemt.

Wij zijn de pen die het mogelijk maakt om het alternatieve verhaal te schrijven dat zij samen willen vertellen.

Sssmokin
Mooi hoe je schrijft over rituelen. Ik heb erop gelet tijdens dit schrijfproces. Inderdaad: zonder koffie gaat het niet. Ik merk dat ik je blog na het lezen even laat rusten. Ideeën die ik in de tussentijd opdoe, noteer ik. Tijdens het schrijven helpt het me om af en toe weg te lopen. Even een kop koffie maken of een muziekje opzetten. Ik spar ook altijd met iemand over mijn eerste versie. Met die input maak ik mijn verhaal af. Het toevoegen van een nieuw ritueel vind ik een goed idee! Ik ga voortaan een kort gedichtje schrijven aan het begin van de dag. O ja, er is overigens een erg belangrijk ritueel. Voordat ik de deur uitga roep ik tegen mezelf in de spiegel: ‘Sssmokin’. Zoals in de film The Mask.

Inderdaad: zonder koffie gaat het niet.

Grappig trouwens, voor mijn neus brandt een geurkaars van Rituals…

Groetjes,
Derk

PS. Kan ik me alsnog abonneren op jouw jeugdkrant? Lijkt me heerlijk om de wereld vanuit jouw bril te bezien!